Na het mislukken van operatie Market Garden was het Rijk van Nijmegen frontgebied. De 21ste Legergroep had nog een zware klus te klaren voordat ze konden oprukken richting Ruhrgebied. Allereerst moesten Duitse troepen rond de monding van de Schelde verjaagd worden, zodat de haven van Antwerpen in gebruik kon worden genomen. Daarnaast moesten alle Duitse troepen ten westen van de Maas verdreven worden. Iets dat bij Venlo geen eenvoudige klus bleek te zijn. En tenslotte diende het gebied tussen Maas en Rijn ingenomen te worden. De aanvankelijke plannen om 10 oktober 1944 ten zuiden van Nijmegen in zuidoostelijke richting in de aanval te gaan moest het Geallieerd opperbevel al snel laten varen.

De Duitse tegenstand bleek fel en Montgomery had eenvoudigweg niet voldoende troepen om op meerdere plekken in de aanval te gaan. Tegen de tijd dat Antwerpen voor het scheepvaartverkeer weer toegankelijk werd en de Duitsers naar de andere kant van de Maas waren verdreven, was het begin december 1944. Opnieuw werd begonnen met het plannen van de aanval richting de Rijn, operatie Veritable genaamd. De deelnemende formaties zouden tussen 17 en 26 december klaar moeten zijn voor de aanval. Maar op 16 december 1944 startte de Duitsers een wanhoopsoffensief dat ze dwars door de Ardennen naar Antwerpen zou moeten brengen. Opnieuw moesten de Geallieerde legers in het tegenoffensief.

Het duurde uiteindelijk tot ver in januari 1945 alvorens de plannen van Operatie Veritable hervat kon worden. Op 8 februari ging het allesbeslissende offensief richting het Ruhrgebied van start. Vanuit een 5 kilometer brede aanvalslinie tussen Wyler en Mook, trokken vijf infanterie divisies Duitsland binnen. De aanval werd ingeluid met het zwaarste artilleriebombardement dat is uitgevoerd in het westelijke front tijdens de Tweede Wereldoorlog.